What Remains of Edith Finch

Na stronie firmy Epic Games, za posiadanie konta, można dostać grę: “What Remains of Edith Finch”. Przygodówka ów zdobyła “British Academy Games for Best Game 2017”, “Game Developers Choice Awards”, “The Game Awards 2017” i przyznam: zasłużyła. Więc nie ma co mitrężyć, bierzcie i grajcie.

Spisowa teoria dziejów “TVP Wiadomości”

Do licznych zalet odwiedzin w moich rodzinnym mieście należałby dopisać pewną małą niedogodność, choć ja postrzegam ją jako ciekawostkę. Mianowicie, moi rodzice, mają telewizor, co dało mi okazję obejrzeć między innymi wydanie “Wiadomości”.

John Gray — Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus

Przyznam, z tępą pewnością człowieka, nie mającego wiele pojęcia o psychologii, myślałem, że zaprezentowane w niej informacje, okażą się być jakimi tam mrzonkami opartymi na stereotypach.

Delaney JP — Lokatorka

Pozycja z tytułu to najwyraźniej taka nowość, że nawet nie można znaleźć informacji na temat autorki. Lub autora, też może być, choć raczej to ona. Nazwisko z okładki jest pseudonimem. Nawet nie jestem pewien, czy to “JP” w ogóle ma rozwinięcie. Tę książkę odsłuchałem w postacie audiobooka. Oto moje uwagi na temat “Lokatorki” (ang. “The Girl Before”).

Gwiezdne wojny: Ostatni Jedi (2017)

Po ostatniej porażce w tej serii (patrzymy na główną linię), jakoś długo nie mogłem zabrać się do tego filmu. Nie bardzo mnie on interesował. Kiedy jednak się przemogłem, okazało się, że to wcale nie jest kolejne “dawno, dawno temu”.

Stories: The Path of Destinies

Dobrze mówili: “załóż bloga, a będą ci przesyłać gierki za friko”. Kłamali, Spearhead Games wydaje po prostu duchową kontynuacją rezerwowanej tutaj. Dostałem ją jak wszyscy, którzy się zgłosili. Pochylmy się więc nad owym pierwowzorem, wiele mówi, że twórcy powtórzyli kilka swoich błędów.

Nie ufaj SI

Chciałem wpisać “chłopak ma koleżankę”, słownik Googla zasugerował zmianę na “chłopak ma leżankę”. Zastanawiam się, co chciał przez to wyrazić.

List od diabła

Maria Crocifissa della Concezione, włoska zakonnica w roku 1676 obudziła się cała upaprana tuszem w swojej celi. Przed nią leżały kartki z listem, jaki miał jej podyktować Lucyfer.

Koniec świata #7

Już w tym tygodniu, skończy się świat. Dokładnie 24 czerwca.

… innymi słowy: kolejny (niejaki Mathieu Jean-Marc Joseph Rodrigue, jestem niemal pewien, że to pozbawiony znaków dialektycznych zapis, nigdzie jednak nie znalazłem prawidłowego) przedawkował Księgę Objawienia. Nawet nie chce mi się wnikać, co dokładnie tam do siebie pododawał, żeby mu akurat wyszła najbliższa niedziela, tym bardziej, że sam ukrywa tę informację. Tylko czemu to musi być handlowa?!

O zepsutym kompasie

Jednym z najbardziej drażniących argumentów, na jakie może się powołać osoba wierząca w obronie zasadności istnienia religii, jest to, że rzekomo owa wyznacza standardy dobra i zła. Poza własnym widzimisię mówcy, nie ma zasadniczo na to żadnego dowodu. Co więcej historia pokazuje nam wyraźnie zupełnie odwrotny stan rzeczy.

Bo gdyby święte księgi, czy zastępy świętych dawały jakieś wskazówki, jak moralnie żyć, czy mieliśmy tak liczne przykłady działania na przekór nim. I to nawet w sercu religii katolickiej – przez samo papiestwo?

Od kilku dni czytam sobie właśnie o dokonaniach papieży z epoki Renesansu. O tym, jak kupczyli stanowiskami, jak traktowane były tytuły kościelne, jak ignorowali wołanie o reformy. Znacie to? Pewnie coś tam słyszeliście o Borgiach. No cóż, ja dopiero dzisiaj doszedłem do pontyfikatu Aleksandra VI.

Nie wspominając, o całkiem niedawnych przykładach. Nie wspominając o naszym własnym podwórku. A warto by też wspomnieć, że jeśli ktoś wprowadza wyraźny, sprowadzony do kilku słów podział na Dobro i Zło, zazwyczaj jest w błędzie. Życie jest niestety zbyt skomplikowane, aby do etycznej oceny każdego uczynku wystarczyła pozbawiona kontekstu formułka.